w takim miejscu

o czym mówią łuny na niebie
gdy lepką ciemność rozrywają
czy tam w obłokach szukam siebie
czy też znalazłam tutaj umierając

gdzie zając chyłkiem do lasu zmyka
pewny że wiatr go nie dogoni
gdzie nocą słychać tętent dzika
gdzie świat zamiera wolny od pogoni

oczy ciemności nie przebiją
zbyt wielka to jest tajemnica
lasu co swe sekrety chroni
a w słońca blasku oczy zachwyca

bez dróg splątanych bez dzikich rozstajów
gdzie krąg jedynym miejscem się staje
gdzie centrum jest teraz tutaj i zawsze
gdzie nic nie ginie a wszystko zostaje

autor

anatea

Dodano: 2010-11-27 09:10:51

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie