Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Takt czasoprzestrzeni

Myśl trybunały łzą zabżmiały,
czarne kręgi na polu oniemiały,
gwiazd watachy rozpadły się
pod wpływem czasu,
nieśmiałe myśli zwiały do lasu.

Bo tak i koniec tak sie dzieje,
póki ja żyje ja jestem człowiekiem,
nie mam niczego ale mam coś.
Wiecznie pamiętam o nich
wiecznie zostaje ich pamięć,
o tym co działo sie
za kulisami egzystencji spektaklu.

Czas ran nie wyleczy
mrok nie spowije już Ziemi
bo taki koniec jest przewidziany
straszny i nagły za życia banały.

póki czas upływać będzie, póki wietr wieje w niemy pędzie ja zostane tu i wszędzie gdzie o mnie pomyślą.....

autor

Madzikos

Dodano: 2006-12-30 22:17:38
Ten wiersz przeczytano 667 razy
Oddanych głosów: 8
Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »