Tam gdzie kończy się dzień [*]

non omnis moriar [*]

Słowa wyjęte wprost od serca i duszy...wiem jak to
jest gdy się ktogoś kochanego traci... wiem co to za
ból ogromn, który tak naprawdę nigdy Cię nie opuści...

[*] nic wiecej nie powiem, po prostu żal i smutek..

Wiersz smutny powiem nawet przygnębiający bo jak
inaczej można śmierć określić kiedy tracimy kogoś
bliskiego a jeszcze tak mlodgo.{Lodowaty dotyk
śmierci} jak okrutne to słowa ale też prawdziwe,wiecej
nie potrafie skomentować .

Śmierć bliskiej osoby to ogromna tragedia...a śmierć
dziecka to wielkie cierpienie i ogromna
niesprawiedliwość. Twój wiersz uświadamia mi jak
kruche jest ludzkie życie...a zatem spieszmy się
kochać...

Wyrazy współczucia mimo, że już czas przygnębienia i
żalu największego minął. Pozostał smutek.

Przepraszam hmmmm próbowałam napisać jakiś komentarz
do Twojego wiersza...wzruszenie było silniejsze ode
mnie...są pytania na które tylko Bóg zna
odpowiedź...jeszcze raz przepraszam...

Oszukuje nas los i to strasznie...pokazuje nam rzeczy
których umysł ludzki nie potrafi ogarnąć:(

Wzruszający pożegnalny wiersz....Zmusza do zadumy nad
sensem życia i śmierci...

Smutno jest gdy ktoś odchodzi, jeszcze smutniej gdy
jest to dziecko, najgorsza po tym jest rozpacz
rodziców...

Śmierć dziecka w Twoim wierszu uświadamia mi,że
powinnam być szczęśliwa,nie pytając o nic.Samanta
miała tylko 13 lat.Ciężar,jaki pozostaje rodzicom po
odejściu dziecka,jest chyba największym ze wszystkich
ciężarów do udźwignięcia.Śpieszmy się kochać
ludzi......... .
Autorka oddała wierszem hołd po śmierci dziecka
.Samanty.Przemyślenia,zadumanie.

Przygnebil mnie Twoj wiersz.Smierc dziecka jest chyba
najgorsza rzecza.bardzo pieknie o Niej,dla Niej
napisales.