tam gdzie śpią domy
odnalazłam sens w byciu tam
gdzie śpią domy a ludzie
snują własne opowieści
na temat nieużytków
w których umierają dusze
zawieszenie
daje się we znaki
gdy drzemie wnętrze
skóra szuka promieni słońca
błękitu nieba
zostanę
aż zrozumiem
kim jestem
autor
sisy89
Dodano: 2023-02-02 16:23:00
Ten wiersz przeczytano 1752 razy
Oddanych głosów: 56
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (73)
Renata Sz-Z
To prawda, czasem szukamy i szukamy...
Dziękuję za refleksję, pozdrawiam :)
Zatrzymać się, odnaleźć siebie i swoje miejsce na
ziemi nie jest tak łatwo...ale warto szukać ...
Słońce i błękit nieba zawsze sprzyjają dobrym myślom
:)
Pan Bodek
Bardzo dziękuję i pozdrawiam :)
Zatrzymujaca, metaforyczna refleksja.
Dobra decycja w puencie...
Pozdrawiam Joasiu serdecznie. :)
Tessa50
kamień
aTOMash
wojtek W
Maciek.J
Dziękuję za odwiedziny i komentarze :)
Miłego dnia :)
wielu z nas jest w takim zawieszeniu
Mam
Zatrzymał mnie wiersz na dłużej :)
Zniszczyłaś mój świat podziwiam szacunek
kim jestem?
Wspaniale piszesz Joasiu, głębokie są Twoje
przemyślenia. Serdecznie pozdrawiam :)
Dziadek Norbert
Bardzo dziękuję i pozdrawiam serdecznie :)
Ileż wokoło jest takich domów,
jako samotne w niebyt odchodzą,
żyje w nich tylko smutna samotność,
czasami wiersze poeci płodzą...
Samo życie Joasiu. Fajny, refleksyjny wiersz.
Dziękuję za miłą wizytę serdecznie pozdrawiam
i życzę miłego, udanego dnia :)
promienSlonca
krzychno
Babcia Tereska
Bardzo Wam dziękuję za obecność i komentarze :) Miłego
dnia :)
Jestem, to już dużo...
Pozdrawiam
Witaj Joasiu:)
Nieco ciężki dla mnie ale ok:)
Pozdrawiam serdecznie:)