tamtego czasu przypomnienie

Rozognione
Rozbiegane
Przerażone małością
swych uniesień
ręce

suną po
chłodnej ścianie
litości
szukając ratunku

otwierają drzwi
i wpuszczają
duże
białe
ćmy
które nie lecą do
światła

lecz
w zakrzepłym milczeniu
wplątują
się we włosy

niespełniony
pęd ku zbliżeniu

powoli przepełnia się
szklanka
z niedopitą
rozpustą

Ręce znajdują się
już na oknie

pieszczą się
przenikliwie
wcierając kurz
w obolałe palce

Ćmy zdychają
trzepocąc lekko
skrzydłami

we włosach
powstają kołtuny

a
jego nadal
nie ma

autor

halka39

Napisany: 2007-03-01 Dodano: 2007-03-15 19:52:38

Ten wiersz przeczytano 388 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie