Tańcząca z wiatrem
unieś mnie wietrze w tą dal błękitną
przeszyj powietrzem płuca napełnij
w twoich objęciach marzenia kwitną
zasłony kurzu z duszy mi zdejmij
na skrzydłach ponieś gdzie morze śpiewa
falą radości w niebo uderza
gdy chmura ciemna z jasną się gniewa
a bezkres tonie w nieznane zmierza
porwij mnie miły nad górskie szczyty
jak ptaki w drzewach tam zatańczymy
w objęciach nieba umilkną zgrzyty
swoją bliskością gwiazdy spłoszymy
w rytmie miłości znów serca zadrżą
bramy do raju się otworzyły
ptaki w swych trelach rzewnie się skarżą
że one pierwsze przed nami były
autor
smutnyanioł
Dodano: 2016-06-14 10:05:06
Ten wiersz przeczytano 1393 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (37)
Wspaniała gra słów, niebiańskie marzenia wzmocnione
trafionymi rymami. Chylę czoła, łysego ...
Ponoć pierwsze przed nami dinozaury były i inne stwory
ewolucyjny człowiek i ptaki. Wiersz wspaniały z
treścią kosmosu. Pozdrawiam
Piękny, rozmarzyłam się...
Bardzo mi się podoba Twoje rozmarzenie Kochać można w
rytmie natury Lubię tego typu ukazanie miłosci na tle
przyrody Tez sama często uciekam się do tego typu
metamorfoz
Pozdrawiam serdecznie Aniołku
bardzo mi się podoba :)) ciepło pozdrawiam
Czasem lekki podmuch wiatru uniesie ciężar uczucia i
to daleko, za horyzonty myśli i nadziei...pozdrawiam
serdecznie
tak właśnie trzeba, kochać w rytmie natury :-)
leciutki, płynny wiersz
tak płynąć na skrzydłach miłosci wiatru
serdeczności :)
Bardzo ładny wiersz,
melodyjnie, płynnie napisany,
miło się go czyta,
a co do obaw Vick thora, to ja też lubię tańczyć z
wiatrem, ale to nie znaczy by miało być tornado, co
prawda może Aniołek się go obawia i dlatego do mnie
nie zagląda...
Serdeczności przesyłam:)
+
Również przez chwilę poczułam się jakbym unosiła się
w przestworzach. Pięknie. Serdeczności.
13 na wersów kończy się czasownikiem - do poprawy...
bardzo ładnie:)
Za przedmówcami...:)
Romantycznie i pięknie:)