Taniec gwiazd
Na niebie obraz swym życiem malują....
Roztańczone gwiezdnym krokiem
Suną ponad chmur obłokiem
Czasem w dół promykiem strzelą
Małym światłem się podzielą
Promienieją nocnym blaskiem
Lecz znikają równo z brzaskiem
Ten zaś słońce nam zwiastuje
Co się niebem rozkoszuje
Wszystkie te niebieskie ciała
Misję pełnią tylko dla nas
Byśmy mieli wciąż w pamięci
Cud, co Boże dzieła święci
....dniem są spokojne, lecz w nocy balują.
Komentarze (4)
ładny ten Twój...rozgwieżdżony wiesz...ostatni wers
piękny...trzymam kciuki...
Gwiezdne cuda są niepojęte, szkoda że na co dzień tak
daleko są od nas i nie wiemy o nich tych wspaniałych
niesamowitości. Tylko z twoim wierszem można na chwilę
wznieść do niech oczy i podziwiać.
Piękny bal gwiazdeczek aby było nam piękniej Dobrze
napisany wiersz ze swadą kekkością pióra
Niech balują...niech pulsują...lubię na nie
spoglądać..