Tato
fotografia ożywia cień
z obiecującym uśmiechem
śmiało patrzy w przyszłość
nie pamiętam ciepła twojej dłoni
samotność wygrywa gdy
liście akacji wróżą los
mogłeś inaczej
tyle rozmów nieskończonych
dzień po dniu
czekałam na ciebie
w sagi labiryntach
czas oddalił przeszkody
piaskiem przesypał lata
pytam nieśmiało
podasz rękę tato ?
autor
Jutta
Dodano: 2016-06-24 00:06:02
Ten wiersz przeczytano 2692 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (36)
Chciałoby się tak podać.
Smutne jest to, że te rozmowy były niedokończone,
pozdrawiam serdecznie i proponuję
groteskę przed snem.
Dobranoc Jutko:)
Miłej relaksującej nocki Wszystkim! Dziękuję za
wspólne wierszowanie, pięknie pozdrawiam,
dobranoc:-)))
Piękny pełen emocji i nadziei wiersz. Nigdy nie jest
za późno Miła Jutto!
Śpij cieplutko, dobrej nocy i pięknie pozdrawiam:-)
Wspomnienia są jak cień, który chodzi za nami. NIby są
blisko Ale gdy chcemy je dotknąć, uciekają. Pozdrawiam
O dzień spóźnione, ale pięknie napisane.