Tatrzańskie powidoki
nad
Żabim Szczytem
srebrzyście zawisł
księżyc
odwieczny latarnik nocy
pod gwiazd kobiercem
okryte mgłami
zasnęły góry
zamilkły górskie echa
tylko wiatru powiew
rozszeptał liście buków
zaszumiał w świerczynach
po nieba bezbrzeżach
fregaty chmur płyną
snuje się nocy liryczna opowieść
o tatrzańskich poetach
co część swego serca
zostawili na wieczność
zaklętą w granitach
w romantycznym tle ciszy
zda się wiersze słyszę
Tetmajera Asnyka Harasymowicza
już przystraja świtanie
gór szczyty w czerwienie
płoną korony Rysów Gerlacha Łomnicy
nad tatrzańską enklawą przyrody
dziewiczej
wschodzi słońce
zamilkłem
tylko serca drżenie
autor
montibus
Dodano: 2023-04-22 18:10:42
Ten wiersz przeczytano 1422 razy
Oddanych głosów: 42
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (42)
No Żabi Szczyt to już chyba Tatry Wysokie. Ja wybieram
dość proste trasy, np. na Popradzki Staw.
Piękny wiersz :)
... mogę się tylko wstydzić, że jeszcze tutaj nie
byłem...
Coś wspaniałego!
Tak... Tutaj wypada zamilknąć i podziwiać.
Piękny wiersz o miłości do Tatr...pozdrawiam ciepło.
Cudny wiersz.Z ogromną przyjemnością czytałam.
Pozdrawiam serdecznie.
Przepiękny, w romantycznym klimacie. Poezja.
Pozdrawiam serdecznie :)
Przepiękny, romantyczny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :))
Poezją Tadeuszu, Poezja przez duże P...;)
Piękne wersy o Tatrach, w których czuć ducha Poety.
Pozdrawiam majowo, montibusie.
Pochłonąłem Twój zachwyt tatrzańskimi obrazami cudów
natury, których piękno w tak szlachetny sposób
potrafisz opisać. Pisz poeto, bo czytanie Twoich
wierszy to prawdziwa rozkosz.
Samego dobra Tadeuszu :):)
Witaj Tadeuszu!
Uwielbiam czytać Twoje wiersze o górach
Ktoś napisał, że góry są wiecznym niedosytem i
niespełnieniem.
Tak, jak lekura Twoich wspaniałych utworów.
Proszę, zamieszczaj je na tym portalu. Wzbogacą jego
wartość.
Pozdrawiam Cię serdecznie i życzę miłego dnia :)
Zadko w górach witam
Dlatego z wielka przyjemnoscia
Czytam
:)
Witaj
Dziękuję za ten piękny przyrodniczy wiersz. Poczytałem
z przyjemnością...
Pozdrawiam
;)
Pięknie widzisz...
Byłem niedawno w Zakopanem na rehabilitantacji. Wiersz
z wyjazdu.
R Popatrz na Giewont
popatrz ze mną na Giewont
z samego dołu
Krzyż w niebiosach wokół błękit
promienie słońca delikatnie
oświetlają zbocza śnieg iskrzy się
odblask oślepia oczy
ciekawe czy widzisz tak jak ja
bezmiar naszego świata
gdzieś tam jest nasz Stwórca
a może obok któż to wie
spogląda z nami na to piękno
i cieszy z naszego spojrzenia
widzi w nas spokój
gdyby tak było zawsze
spokój podziw i delektowanie
się podarowanym cudem
TY pewnie Boga nie widzisz
ale widzisz tam coś więcej
PONAD nagimi szczytami
tak jak ja
Jezus uśmiecha się
widząc nas w przyjaźni
3.2022 andrew
Ostatnie spojrzenie na góry,
pożegnanie
Urzekający wiersz!
Piękne metafory...
Otwiera się serce z zachwytu.
Pozdrawiam serdecznie
Składam serdeczne podziękowania Wszystkim którzy
odwiedzili moją stronę. Do zobaczenia.
Tadeusz.