Teatr Wyobrazni

Teatr wyobrazni.
Zrogowacialy naskorek.
Nie widze,nie slysze.
Zycie to noc, to dzien i na zmiane.

Opuszczam terytorium zaznaczone oddechem.
Oslepia mnie swiatlo lecz nie zawroce.
Przyciaga mnie lozko swym leniwym usmiechem.
Na chwile odpoczne,a potem droge skrotem skroce.

Widowisko mimiczne.
Paznokiec z palca.
Czuje,dotykam.
Milosc,to krew w zylach drzaca.

Opuszczam miejsce zaznaczone zyciem.
Latarnie gasna i opuszczaja ulice.
Ksiezyc schowal sie choc sie nigdy nie chowa.
Zasypia zwolna przemadrzala,glodna sowa.

Publicznosc i oklaski.
Splendor i chwala.
Widze i slysze.
Ujrzalem kawalek swego ciala.

autor

DANEK

Napisany: 2006-09-17 Dodano: 2006-09-17 12:12:07

Ten wiersz przeczytano 647 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie