Teatr zycia
Nie da sie Cofnac czasu Zaczac jeszcze raz...
Bo zycie to nie teatr.
Nie ma prob, przedpremiery
Nie ma garderoby
Nie ma kurtyny,
ktora mozna w kazdej chwili spuścic.
Jest widownia,
Sa oklaski
Nie ma BISÓW.
SA KWIATY
Przewaznie roze..
Piekne kwiaty
i ostre kolce.
Ty wystep dajesz
Ty masz widownie
I cale zycie tylko grasz..
A gdy ze sceny czasem schodzisz..
Chcesz zaczac
wszystko jeszcze raz...
Lecz nie ma juz
Tej samej sceny
Tych samych kwiatow.
Nie ma widowni
I nie ma braw....
Więc albo wrócisz
I spektakl stary
dalej bedziesz grac,
albo masz nowy spektakl,
ale juz bez sceny
publiki
Kwiatow i braw.
9.11.2018 J.S.
autor
JoAAnna
Dodano: 2018-11-09 18:31:59
Ten wiersz przeczytano 509 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
życie to jest jak Teatr
na którym się występuje
nogi łamiąc jak ulicy
Jak też Teatry mamy różne
rewiowe,muzyczne nawet Wielkie
gdzie gramy role
których w życiu nie jednym
aktorom brakuje
by do szczęścia
realnie się uśmiechnąć
zwłaszcza że za dobrą rolę
ma się oklaski
ale czy szczęście w miłości
tak dozgonnej gdzie po pracy
ma się miłości przytulenie
To nie wiem,czym aktor jest
czy to zwyczajna prostytutka
na którą się widok kieruje
dla bisu,bez wybrańca
na lata stare w:)
Ciekawe pozdrawiam
"Zegar może się zatrzymać, czas - nigdy." - Przysłowie
Żydowskie.
Pozdrawiam Joanno, aż avatar na głowie stanął.
no przepraszam najmocniej, ale ręce opadają, jak się
widzi takie popłuczyny po Stachurze.