Tej wiosny

Jeszcze tylko parę kroków wiosny-zemną pod ramię co ranka,potem tylko duszność upalna

Tę wiosnę z utęsknieniem wyczekiwałem, bo powody były
Jak żyję ? po raz pierwszy układałem strofy dla dziewczyny

Poznałem ją jesienią gdzie kwiatów w ogrodzie już niewiele
Czule jej wysyłałem słowa ,ozdabiałem wrzosem owinięte papierem

Do niej bo wiosna bocian nad jej domem zatacza szerokie kręgi
To mój do niej wysłannik zrzuca jej pod nogi kwiatów wstęgi

Mój zabłąkany zmysł wie gdzie ona nad jeziorem spacerem sama
Układa w sobie słowa wierszy, by leczyć miłość, jak otwarta rana

Podążam za jej poezją zmysłowo i wszystkimi zmysłami jednocześnie
Wołam ją w swoim śnie, wołam błagalnie czy spotkam ciebie wreście

Wołam i proszę o los, o łut szczęścia dany mi w moje dłonie
Pragnę jej jak nikogo na ziemi, wiem bo czuje, to moje uczucie płonie

Gdy los zacznie mi sprzyjać, i obejmie mnie w swe władanie
Zerwę się jak młody ptak z gniazda do lotu i moja osoba przed nią stanie

Autor:slonzok-knipser
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2012-03-03 Dodano: 2012-06-05 05:12:12

Ten wiersz przeczytano 373 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie