Ten stan
W świecie wyobraźni wsłuchuje się w
ciszę.
W rozrastającym się chaosie pogrążona
jestem w smutku .
To ten stan przygnębienia,
chwilowego zawieszenia.
W rodzącym się przypływie
cierpienia,uciekam.
W nieskończonym krzyku wzburzenia, wszystko
odwlekam.
Skupiam się na tym co nieodwracalne.
Chciałabym wiedzieć czy mogę,
tęsknie za tym czy chce,
zaczekam na to co przyjdzie...
Komentarze (7)
też wpadam w takie stany, na szczęście mam bliskich
którzy wyciągają mnie z tego.
smutkiem wersy pisane
ładnie
pozdrawiam
Bardzo smutno i przejmująco. Czasem można poczekać na
lepsze dni
Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo smutne wersy, skłaniają do głębokich refleksji
nad życiem, pozdrawiam ciepło.
Myślę, że wielu z nas choć raz doświadczało takiego
stanu. Czasami, mimo starań trudno jest się go pozbyć.
Wiersz z głębokim, życiowym przekazem skłaniającym
czytelnika do refleksji nad istotą naszego życia,
które nie zawsze jest takie jakiego byśmy sobie
życzyli.
Pozdrawiam
Marek
Taki stan prowadzi do depresji...lepiej cieszyć się
każdą daną nam chwilą i próbować we wszystkim dojrzeć
dobre strony :)
Pozdrawiam ciepło i serdecznie Tyśko
(P.S. wcale bym się nie obraziła, gdybyś odwiedziła
jakiś mój wiersz:)
Interpunkcja:
smutku .
cierpienia,uciekam