*tereny zalewowe
po miłości
została nieufność
węsząca za panem
i żal
kropla po kropli
z dziurawej tamy
którą postawiłeś między
sobą
a sumieniem
i tą mną
która wierzyła
że na stałym
budujemy
dom
autor
lenora
Dodano: 2022-03-19 07:23:21
Ten wiersz przeczytano 1285 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Smutny, ale piękny wiersz. Pozdrawiam.
Fachowo stworzony klimat.
Elegancka, nietuzinkowa forma.
Pozdrawiam serdecznie. :)
smutkiem powiało.
Bardzo wszystkim dziekuje. Pozdrawiam
Czasem ufamy za bardzo, a potem... wszystko się wali.
Smutno.
Pozdrawiam serdecznie :)
Zbytnia ufność, że związek i miłość muszą trwać
wiecznie, często kończy się rozczarowaniem,
nieprzespanymi nocami i ucieczką w samotność.
Smutne ale prawdziwe :(
Pozdrawiam :)
Ciekawie, smutno o miłości która nie
już radości. Serdecznie pozdrawiam życząc
miłej, udanej niedzieli :)
Dziekuje wszystkim. Pozdrawiam
Smutno i zarazem ciekawie, w nietuzinkowej miniaturze.
Lubię taki styl.
Bardzo udany wiersz. Tytuł super. Pięknie piszesz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Wiersz naprawdę smutny, poruszający serce...
Pozdrawiam serdecznie +++
Smutne wersy skłaniają do głębokich przemyśleń, z
uznaniem, pozdrawiam ciepło.
Dobry wiersz, ciekawy tytuł.
:):)
czasami źle lokujemy, ale wszystko ma sens,
metafory Cymes jak i sam wiersz,
pozdrawiam serdecznie