tęskność
mam tyle w sobie wzruszeń
ile o tobie myślę
i tyle we mnie tęsknoty
ile zduszę łez
wołam cię lasem i snami
wędrowną nieobecnością
rozróżnij mnie w pasmach czasu
gdy je przeczeszesz jak włosy
nie wahaj się zapleść na palcach
tajemnie ucałować
jak galaktyczny pierścionek
zwinięty w kłębek z rozstań
odrzuceń i dalekości
tak wielkiej
że mnie już nie ma
prawie
lino najdroższa
uchwycę cię w tej sekundzie
autor
Pasjans
Dodano: 2021-07-17 16:55:04
Ten wiersz przeczytano 1715 razy
Oddanych głosów: 36
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (25)
kto kocha ten wie jaki smak ma tęsknota
z podobaniem wiersza
pozdrawiam serdecznie
Piękne metafory i puenta.
Wspaniały
wiersz, czytałam go wcześniej i nie wiem czemu go nie
komentowałam,
a na dodatek nie dałam plusa,
ale już się poprawiam, czytać Twoje wiersze, Karolu,
to czysta przyjemność, podobnie jak i Wiersze Wandy :)
Serdeczności ślę :)
Bardzo sie podoba Twoja melancholia.
Subtelnosc w takim temacie... to wielka Umiejetnosc!
Pozdrawiam Pasjansie z uznaniem :)
zabrzmiał jak tekst piosenki fajny
Wilki w komplecie:)
Zawyły zgodnym chórem, że wiersz wspaniały:)
Pozdrowienia i ukłony dla znakomitego Autora:)
pięknie Karolu, pięknie :)
serdeczne pozdrowienia i ukłony :)
Tęsknota tak jak miłość nigdy nie mija.
Jest ponad śmierć też.
Poruszający wiersz...
Pięknie Pan pisze.
Wielka wrażliwość.
Pozdrawiam.
Piękna poezja
Urzekający, piękny wiersz. Dziękuję za miłe odwiedziny
i pozdrawiam serdecznie :)
Przepiękna poezja :)
Znowu piękny wiersz i znowu zostawiam go dla watahy,
tak więc chwilowo bez głosu.
Serdeczne pozdrowienia:)
Pięknie, a cztery pierwsze wersy zachwyciły.
Ujmująca czułość, przepiękne obrazy.
Pozdrawiam serdecznie.