Tęsknotą pisane...

Maciejowi...

„Swój żywot wiodłam skromnie,
i rzadko, kto wiedział o mnie…
Tylko tęsknotą- pisane słowa,
we wspomnień szufladzie utkwione-
one tak często w myślach wracały…
I znów wchodziły w me dłonie…
Oddechem, męki po zdradzie-
podarły się wnet, me maleńkie…
Co je pokochać chciałam,
co oddałam im całą udrękę.
Gdzież, więc odeszłyście?
Wy, co do kości, podłości- niechybionej w was było…
Coście obiecały siać już nową miłość…
Zniewolone jak przedtem- lecz nie te same…
Myślą nieustannie, oszukane.
I czasem też, czasem dokładniej.
Wskazówką- ugodziły duszę, nieszczęściem…

…by podobieństwo tego bólu, nie wróciło…”

__________0000000 _____________00000 00 _______0000000000 0000_______0000000 00000 0 _____000000000000 000000__0000000000 00000 000 ___00000000000000 0000000000000000__ _____ 00000 __000000000000000 0000000000000000__ _____ __0000 _0000000000000000 000000000000000000 _____ ___0000 _0000000000000000 000000000000000000 000__ ___0000 00000000000000000 000000000000000000 00000 ___00000 00000000000000000 000000000000000000 00000 0_000000 00000000000000000 000000000000000000 00000 00000000 00000000000000000 000000000000000000 00000 00000000 _0000000000000000 000000000000000000 00000 0000000 __000000000000000 000000000000000000 00000 000000 ____0000000000000 000000000000000000 00000 0000 ______00000000000 000000000000000000 00000 00 _________00000000 000000000000000000 0000 ____________00000 000000000000000000 0 ______________000 00000000000000000 _________________ 000000000000000 _________________ __0000000000 _________________ ____000000 _________________ __

autor

KfiAtUsZeK

Napisany: 2005-11-06 Dodano: 2005-11-06 15:00:18

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie