TĘSKNOTO..

bo tęsknota jest gwiazdą ludzkich namiętności i niezbadanym zjawiskiem Miłości dla tęskniących

Tęsknoto..
nienazwanej do końca Miłości źródło
wzruszenie płynnego światłocienia
przestrzeni powołującej kolor fioletu
niedopełnienie pragnienia

co dźwięczy w arkanach alchemicznych
związków ze światłem
samoistny stop myśli przejętych
i zapamiętanych ułamków skrętów
wewnętrznego napięcia
które wryły się w oczy i pamięć

wizją objawioną z niewyspania
pod powiekami jak półsen
dłoń Twoja celuje palcem
w oświetlony profil
uczucia rozdartego w pól

a rozżarzone tętno orbituje w nim
jak drażniący owad z miękkimi skrzydłami
a jednak w ciasnym korytarzu myśli
ociera się o nie gojące się rany

łza powoli spływa daje chwilowy bezból
to zaspakajanie ofiarą
i zimno potęgujące wyciąga ręce
po iskrę spadającą z nieba ale tylko

w przytuleniu zamyka się błogim zamykaniem
i ulgą cierpienia a w lęku rozstania
objawiasz się w drżącym głosie Miłości
nie odchodź gdy sam zostajesz

ale potrzebuje Cię Miłość Nasza
chociaż bolisz bo jesteś ważna
bez Niej nie istniejesz
więc zostawiam Cię w sercu
ze znakiem wypalonej rany

skarb Naszej wspólności
kwiat co rozwija Miłość w zachwyt
niepowielony na zawsze w wstędze
ludzkiego żywota..

Łódź,23.01.2008r. ula2ula

autor

ula2ula

Dodano: 2008-01-23 06:53:16

Ten wiersz przeczytano 540 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie