To nie ja
To już nie ja,
dziś jestem kimś innym,
niż ten sprzed czterdziestu lat.
Nie dowierzam sobie,
że taki byłem i to robiłem.
Zmieniłem się pod upływem lat.
Patrzę wstecz jak na film,
o człowieku, którym byłem
i udaje, że to ja.
Sam nie wierzę,
że to był mój świat.
Dziś nie żyję przeszłością,
bo to droga donikąd.
Muszę tylko wyciągnąć wnioski
i otworzyć się na przyszłość.
Komentarze (4)
fajna refleksja. Ja chyba się nie zmieniłam (poza
wyglądem).
Ciekawe refleksje. Zmieniamy się, ale przecież
otoczenie zmieniło się radykalnie, może bardziej, niż
my sami.
Co do patrzenia w przyszłość, jestem za. Pozdrawiam
Mógłbym utożsamić się z przekazem tego wiersza. Często
myślę podobnie.
Pozdrawiam
Marek
Ludzie się zmieniają...nie zawsze na lepsze...
Pozdrawiam :)