To piękno we mnie trwa...

Dłonie w rękawiczkach, ...


Gasną latarnie. poznikały z chodników ich odblaski
Pożegnałem miasto, wszedłem w przyrody zielony ganek
Inna jest zieleń, gdzie promienie zaledwie ją muskają
Jeszcze w odrętwieniu nocy jak żołnierze na warcie trwają

Głowa ma zajęta twoja osobą, nie tylko tego ranka
To piękno we mnie trwa nieprzemijająco
W każdym krzaku, drzewie w nich widzę ciebie
Nawet chmurka twoim kształtem jest na niebie

Nie podążam białym koniem, nogi nie w strzemionach
Głowa w chmurach stopy czarna twarda ziemia
A mimo to mam w sobie ten romantyzm do białogłowej
dłonie w długich rękawiczkach, kapelusz ubrany tiulowy

Ty jesteś w alabastrze, w nim wyrzeźbiłem kształt boski
Każdy fragment ciebie rzeźbie w pięknie pełen troski
Delikatna tyś subtelnego dziewczęcego niewinnego uroku
Z dłutem w dłoni rzeźbie co dnia, zawsze stoję z boku

Kształć w wichurze o bladym świcie widziany
Jak posag nie w alabastrze ale w zlocie odlany
Dłonią rozmywam twój widok w rzeźbie
Żywą kochana w uśmiechu perlistym wolę ciebie

Słońca pełne niebo czas mi zabrać marzenia do domu
Nie odchodzisz w myślach najmniejszym krokiem ode mnie
Dobrze mi żyć i mieć świadomość swego rozumu
Mając maleńki skrawek ciebie, który jest we mnie

Autor: slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2022-09-14 Dodano: 2022-09-14 08:33:45

Ten wiersz przeczytano 637 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie