TO ZAGADKA

Ula ma sposób patrzenia emocjami…mozaikami,
które pozornie są tak różnorodne i nielogiczne ze na
pierwszy rzut może się wydawać kiczem. Jednak to
drugie dno, siódme drzwi,….które niewielu chce
otworzyć, jest zupełne inne. To świat dostępny tylko
dla niej i dla tego z kim ustawicznie się droczy. My
mamy jedynie pytania retoryczne i sami sobie na nie
dowolnie odpowiemy. To jest ta przekora Poetki. A ja
to właśnie doceniam. W warsztat nie wnikam, bo to
sprawa przędzy, jakość, barwa grubość… Ona
jedynie zna jej gatunek . Ja dotykam kołowrotka, by
nieco zwolniło, kiedy snuje nic za szybko w poetyckiej
podróży. Nie zawsze rozumiem, nie zawsze wiem ,to jest
pozazmysłowa tajemnica…Ten komentarz jest dla
Ciebie Ula i dla kogoś. ( zdumionego krytyka)

wiersz z mnóstwem retorycznych pytań, na które nikt
nie zna odpowiedzi.. ta zagadka od pradziejów
"puszcza do nas oko bawiąc się z losem w chowanego"

Wiersz ładnie napisany z wieloma pytaniami z którymi
musisz poczekać na odpowiedź.W życiu tak już jest ,że
często zaskakują nas rzeczy o których wydaje nam sie
,że powinniśmy wiedzieć.

Poczekamy, zobaczymy. Pytania w Twoim wierszu są żywe,
bo siedzą w każdym chyba z nas - jak będzie? Ale ta
niewiadoma pobudza do życia! Pozdrawiam.

kto często pyta....ten otrzymuje odpowiedzi....na
niektóre pytania....reszta zależy od nas
samych....wiersz jest jednym wielkim
pytaniem....trudnym pytaniem

Tak dużo pytań w tym wierszu. życze ci byś jak
najszybciej dostała na nie odpowiedzi...