Toksycznie

Słony smak rozstania
Ciągłe nie dowierzania.
Kłótnie i wyzwiska.
A czar jak pryskał.
Tak pryska.
Były chęci.
Czasem i przepraszam.
Jednak to uczucie.
Los skrzętnie wygaszał.
Niby dojrzały i poukładany.
A jak coś powie.
To na sercu rany.
Mówi, że kocha.
A jadem żmii pluje.
Ja na to nie zasługuje!
Jestem wrakiem człowieka.
Wartość spada.
Miłość nie dodaje skrzydeł.
A je podcina.
Może to moja wina?
We mnie ta przyczyna?
Ponoć nie mam mózgu.
Czy go posiadałam?
Kiedy do życia.
Tyrana wybierałam.

autor

harmonia

Napisany: 2016-09-09 Dodano: 2016-09-09 10:36:00

Ten wiersz przeczytano 629 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie