towarzysz życia
ranek zawsze jest rankiem
czy aby na pewno ?
noce jakoś nie zawsze
sen na powieki nałożą
a dzień za dniem
wodę z oczu ciśnie
ranek
więc wstać próbuję
wszak wypoczęły kości
podnoszę się powoli
nie rozumiem nudności
wata nogi oplotła
umysł zamroczony
i jeszcze on
i chociaż rożne są
nasze drogi
on zawsze przy mnie
choć do tyłu stawia nogi
ubieram szybko buty
zamykam za sobą drzwi
i widzę
on jest tuż obok
pomimo że kroczył do tyłu
jak cień chociaż dnia nie ma
stoi
we mnie
autor
człowiek jam
Dodano: 2023-02-19 12:46:57
Ten wiersz przeczytano 613 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Pozdrawiam Wszystkich serdecznie, dziękuję za
odwiedziny i komentarze i zapraszam na dzisiaj
wstawioną starą 'ciszę za drzwiami'.
Trudno pozbyć się takiego natręta, który uprzykrza
życie. Zadomowił się w człowieku i żeruje. Każdy
niestety ma swojego "robaka", ech życie ...
Pozdrawiam ciepło :)
To jaki mamy dzień- zależy od nas.
Jeśli nastawimy się że zły- to takim będzie.
Wstać i iść pomimo bólu- to jest sztuka.
No niestety... Coś o tym wiem...
Pozdrawiam.
Bardzo smutne...trudno uwolnić się od tego towarzysza,
szczególnie gdy jest złośliwy...Pozdrawiam
Grzegorzu nie mamy wpływu, jak i kiedy choroba nas
dopadnie, ale
możemy zatrzymać jej rozwój.
Przede wszystkim przez pozytywne nastawienie do życia
i dbanie o siebie. Reszta chyba należy już do lekarzy.
Pozdrawiam serdecznie
Ciekawy opis ulotnego Jego. Stanu niedobudzenia
towarzyszącego nieraz cały dzień. Pozdrawiam ciepło.
Towarzysz ból? Ciekawie oddana próba ucieczki przed
nim, jeśli dobrze odczytuję.
Pozdrawiam
chorzy na raka nie mają lekko. Każdy dzień jest
wyzwaniem.
Oddajesz stan, który często towarzyszy mi o poranku.
Dobrze ujętą rzeczywistość. Zastanawiam się, jak owy
poranek będzie wyglądał za parę lat? Czasami przebiega
mi przez głowę myśl, że może już go nie będzie.
Dobra, życiowa refleksja, może jedynie nie dla
wszystkich zrozumiała. Jeszcze parę lat temu czytając
Twój wiersz nie wiedziałbym o czym piszesz.
Pozdrawiam Grzegorzu, miło mi,że się pokazałeś.
Marek
Zastanawiam nad tym kim/czym jest on?
Może to ból, może to lęk przed życiem,
turdno mi orzec, a poza tym wiersz życiowy, pewnie
wiele osób tak ma że trudno im się podnieść, bywa, że
nie przesypaiją nocy, że miewają depresje itp, bo
życie niestety nie zawsze składa się z samych
pozytywów.
Pozdrawiam serdecznie, wszystkiego dobrego dla peela i
Autora, tak poza tym :)