Tristia I

I.
Nie jestem was godzien
wszystkie koła ogniste
wszystkie koła tortur
wietrze cierpliwie czekający na moje prochy
wodo - na mą niepamięć
i ty ziemio wydrążona na miarę mego ciała

Doprawdy za wiele zachodu
zachodów straconych bez spopielenia
rzek - bez śliskiej kuli mej głowy
łąk bez przebiśniegów spod śnieżycy mego serca
miejsc beze mnie miejsc za mną
szorstkich pętli dnia twardych pni nocy

Między wschodem i zachodem
niebem i ziemią
gwiazda mych modlitw świeci ledwo
Rzeknijcie tylko słowo

autor

puhen

Napisany: 2005-03-16 Dodano: 2006-11-16 11:36:05

Ten wiersz przeczytano 626 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Toniczny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie