TROSKI
Tak trudno będąc otulonym smutkiem życia
unieść wszystkie troski
każde szczęście,ciężko przy sobie
zatrzymać
by dać z siebie dużo miłości.
Jak sztorm na morzu
co rozdziera błękitnej wody fale
wiatr ,gdzie unosi swą siłą ciężary
czekając na spokój otoczenia
biją na alarm głośno dzwony.
Swym bezsilnym uniesieniom
na horyzoncie spokój się budzi,
gdzie morza kołyszą fale.
Kłębami chmur nad nami
pragnienia wszystkie studzi
w kolorach tęczy,słońca promieni.
Życiowe troski znajdują wytchnienie
schłodzone każde małe cierpienie
kroplą rosy tęczy kolorowej
ratują siebie i przeznaczenie.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.