Trudy dojrzewania

Dla wszystkich nastolatek (i ich mam)które nie mogą się znaleźć :)

Myśli sobie - to lata miodem i mlekiem płynące
kiedy beztrosko przechadza się po łące.
Zagląda w czerwień maków
przysłuchując się wiosennym trelom ptaków.
Wiatr targa jej włosy
wplatając w nie
najpiękniejsze wrzosy.
I choć w wszystko przemija,
wszystko się toczy,
zawsze wesołe są jej błękitne oczy.
Sukienka zwiewna
faluje na wietrze
a ona niewidzialna,
niczym powietrze.

Spogląda w górę
spogląda w doł
jej czyste serce białe
jak kłęby chmur.
Usta niewinne,
czerwone jak mak,
kroki niepewne,
stąpa powoli.
Cieszy się życiem
czasem mimo woli.
Wszystko dokoła kręci się i szepcze,
niczym słowa dawno porwane w wietrze.
Nic nie rozumie,
jednak się uśmiecha.
Myślami wgłąb swego umysłu skrycie ucieka
szukając azylu
wewnętrznego spokoju
i na chwilę odpoczynku czeka.

Eteryczna istota,
delikatna jak płatek róży
choć w krótkim czasie wszystko ją nuży.
Nie może się znaleźć,
biedne dziewczątko,
swego sposobu bycia wynaleźć.

Taka jest opowieść o trudach dojrzewania,
o zmianach nastroju,
o gustu wachaniach.
Jak trudno dziecku
być samym sobą
by przypodobać się innym
i wszystko pokazywać ciała mową.

autor

Kate_pisarka

Napisany: 2001-07-20 Dodano: 2007-12-14 15:54:10

Ten wiersz przeczytano 823 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie