Trwanie

Trwanie

Ta noc już nie jest nasza
Zabrałeś z sobą barwy  snów.
Zamknąłeś bramy raju
Wyrzuciłeś klucz
Jestem malutką, słoną łzą
drgająca pod powieką.
Rybą z głębiny wód
wyrzuconą na brzeg.
Podeptaną gałązką bzu.
Staruszką z balastem lat
czekająca na śmierć.
Wędrowcem na rozdrożu
bez map.
Samotnym jachtem
miotanym przez wiatr.
Malutkim dzieckiem
gubiącym matki ślad
Jestem jak ptak
trafiony w locie
pikujący bezwładnie
w dół
Jestem tu gdzie noc
gdzie ból i chłód
Ty jesteś tam
gdzie słońce
Gdzie nie ma burz
Czekasz milczący
aż spadnie moja łza
do twoich stóp.

autor

Grazia65

Napisany: 2010-06-07 Dodano: 2010-06-07 07:33:04

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie