Tryumf śmierci
… przytulam się do ciebie, wchłaniam… ―
niknę w całej twojej świetlistej
jaskrawości…
Została po tobie ― jedynie
szaro-brunatna gleba…
… lodowate piekło Nowej Ziemi…
Rozpalone cząsteczki
przeszywają na wskroś…
Deformują
i niszczą…
… przebijają z piskliwym szmerem membrany
bolących uszu…
Z wykręconej spazmem przestrzeni wypływają
widma, ukoronowane zrywami
migotliwych słońc…
Zagarniają wszystko
w płonącym huraganie…
*
Otwieram ciężkie powieki, zbierając w
kołyskę dłoni
ziarenka piasku…
Wokół, tylko bezkres
szarego nieba,
trupia biel śniegu…
Przesypują mi się przez palce
szczątki dawnego życia…
… zmurszałe drewno rodzinnego domu…
Zmrożony deszcz tworzy w kałużach kręgi… W
martwych jeziorach ― spuchnięte, sine usta
odbitych obłoków…
… coś do mnie
mówią,
coś szepczą…
… ― nie słyszę nic…
(Włodzimierz Zastawniak, 2021-08-21)
https://www.youtube.com/watch?v=zAMuH3Q-A2Q
Komentarze (3)
wow! Dreszczowiec.
P.S "Nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe", ponoć to
kraj katolicki,
ale zachowania ludzi temu przeczą...
Widzę, że na tym portalu jakby wszyscy wpadli w
psychozę zborową,
choroba to smutna rzecz, życzę dużo zdrowia :)