Trzy stany świadomości jedn ego...

MSZ bardzo dobry. Wielokrotność czytania tekstu
utwierdza mnie w jego ocenie.
Pozdrawiam Autora.

dziękuje pięknie za komentarze i wgląd w tekst
,kłaniam się nisko dziękuje za odwiedziny

Życie.
I czasem trzeba temu ego do głosu dojść- zadbać o
siebie.
Bo, żeby pomóc innym- samemu trzeba być silnym.

Rozbudzający wyobraźnię przekaz.
Ciekawie ująłeś owe stany świadomości.
Pozdrawiam
Marek

Semantycznie jakby pogmatwane,
ale coś Tym jest dobrego
wizje trafne i wrazliwość rzadka,
a takiej nam trzeba
szacun i głos

ciekawy wiersz, a ten most chyba podtrzymuje
przeszłość z teraźniejszością.

P.S tak poza tym sądzę, że wiersz nie jest li tylko o
fotografii,
a tytuł też wymowny...
Co do ego, to dobrze, gdy każdy dba o własne, tak poza
tym...
Dobrego wieczoru życzę,
Poecie :)

Tak sobie czytam i jestem pod wielkim wrażeniem.
Świetny wiersz, tylko mam takie dziwne odczucie, że to
jedna odsłona, ale mogę się mylić...

"**naprawdę warto się zadurzyć w fotografiach
jakie wykonywano w czasach..."

Tak, bo w nich zawarta była prawda, bez udziwnień,
sztuczności i bez photoshop'a.

Prawdą jest też to, że ludzie wyglądali na
szczęśliwych, bo byli naturalni, spontaniczni, na
luzie.

Świetny wiersz ukazujący niebotyczną przepaść między
tym, co było, a czasem dzisiejszym.

Nawet dwa przęsła nie wystarczą, by jakkolwiek
połączyć dwa odległe światy.

Mrok, zatracenie wartości i czas, niczym pędzący
Orient Express.

Pozdrawiam.

Dobry, mocny utwór. Dobór słów swoimi niespodziewanymi
metaforami zachwyca.
Smukły most podtrzymuje dwa brzegi PRZĘSŁA.
( Nie krzesła - którego nie rozumiem)
Niedopowiedziana pointa zyskałaby dopowiedzenie w
tytule
Pozdro i POWO, a to drogie już czeka!

Bardzo ciekawy wiersz, niestety mrok zawsze istniał
obok światła, a dziś tego mroku aż nadto...
Pozdrawiam z podobaniem :)