Tułacze serca
Tułacze serca zegarów złodzieje
co dzień kradną nam czas
by dotknąć słońca, ugłaskać księżyc
rozsypać worek gwiazd
Nie tarot układa im los
nie ludzie mówią co i jak
same w sobie opływają
czując swój, dotyk, zapach, smak
Tesknota wyznacza poranki
rozstaniem witają ich noce
a dzień to podróż nieznana
zesłaną nadziei karocą
autor
otucha
Dodano: 2010-09-13 20:44:51
Ten wiersz przeczytano 520 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
czas leczy rany, ale czasami pozostają straszne
blizny!pozdrawiam
A mnie miło, że jesteś..po pewnym czasie..Tułaczki
dość.. M.
Tyle serc w przestrzeni niedotkniętej miłości,
dusze zatopione w tęsknocie... Pozdrawiam ciepło.
Pierwszy wers rozczulił moje spojrzenie ,
tak dobrze ukazane to co serce rozdziera
ładne klimaty :)
tułacze serca, którzy nigdzie nie mogą zaznać miejsca
mogą być też pożeraczami czasu :)
Nie wiem za bardzo o kim mowa w wierszu, jednakże
odczytuje to na swój sposób. "Tułacze serca" można to
porównać do ludzi zakochanych, ludzi, którzy żyją we
własnych marzeniach nie przejmując się tym co ma
nadejść, ludzi, którzy często za czymś tęsknią tylko
dlatego, że nie rozumieją tego po co to wszystko, ale
mimo wszystko kochają innych, a przede wszystkim
samych siebie.