tunelując przez rezonans czasu

http://www.youtube.com/watch?v=I_izvAbhExY

przez świtów ciche westchnienia
sennie wschodami słońca wstaję
wzruszony ciepłem twojej ręki w mojej
dziękuję Bógu że mi kolejną szansę daje

w dal codzień biegnę co sił
by dogonić to kim kiedyś byłem
lecz cień rozmywa się słony smutno
i echa dni jak dzikie wino się na mnie wiją

w przestrzeniach szarych malign
odkrywam smak rzeczywistości tak kruchej
zaklętej w ogniwach cierpkich chwil
że mogą być tylko

wiecznej prawdy łańcuchem

autor

niepiszmi

Napisany: 2013-07-16 Dodano: 2013-07-16 22:00:48

Ten wiersz przeczytano 762 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie