TWÓJ ULOTNY OBRAZ
Czasami mimo woli w mej głowie zagości
ulotny obraz Twojej subtelnej nagości...
i chociaż zmysł mój żaden nie zna tych
przeźroczy,
tym chętniej je przyjmuje, by nacieszyć
oczy!
To nic, że ciało Twoje skrywa tajemnica
zamglonej wyobraźni... i tak mnie
zachwyca
smukłość Twojej sylwetki (choć linie
rozmyte)
i okryte powietrzem miejsca nieodkryte!
I chciałoby się wtedy wyciągnąć swe
dłonie,
musnąć Twe nagie plecy, Twe biodra
dogonić,
otulić ramionami wszystko, co wciąż
skrywasz!
Lecz zawsze, kiedy zacznę... wszystko się
rozmywa...
autor
Funia1981
Dodano: 2022-01-06 00:16:34
Ten wiersz przeczytano 1916 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Piękne, delikatne to rozmarzenie. Podoba się.
Pozdrawiam :)
Wyobraźnia to dobra rzecz:)
Miłego dnia życzę :)
witaj na Beju
Uroczo, romantycznie z wyobraźnią :) Pozdrawiam :)
Z podobaniem przeczytałam. Pozdrawiam :)
Dołączam do czytelniczek, którym przypadł do gustu ten
wiersz o sile wyobraźni. Gdyby należał do mnie
pozbyłabym się kilku z dziesięciu zaimków, pisząc np
"i choć żaden ze zmysłów nie zna tych przeźroczy,"
zamiast
"i chociaż zmysł mój żaden nie zna tych przeźroczy," a
zamiast
"I chciałoby się wtedy wyciągnąć swe dłonie,
musnąć Twe nagie plecy, Twe biodra dogonić,"
"Aż chciałoby się wtedy wyciągnąć swe dłonie,
by musnąć nagie plecy i biodra dogonić," itp.
Mam nadzieję, że autor wybaczy mi te czytelnicze
sugestie. Miłego dnia:)
Piękne rozmarzenie, a wyobraźnia robi swoje... :)
Pozdrawiam serdecznie :)
wyobraźnia działa!
Te linie rozmyte.
To jest miłość, która czasem zastępuje przyjaźń.