ty...

Z wiarą jakoś lżej.
Piękny przekaz Januszu.
Pozdrawiam serdecznie

"wiara usiadła na ramieniu
krucha jeszcze narodzeniem"- ale wiara przenosi
góry...plus ode mnie

Piękna, trochę oniryczna symbolika w wierszu sprawia,
że chce się więcej.
I puenta, ładnie wykańcza całą robotę...
Niestety - z tego misternie utkanego warkocza wymykają
się kosmyki (nawet to widać gołym okiem, gdy
prześledzimy długość zwrotek).
Niedokładnie zaaranżowana rytmika raz po raz drażni, a
szkoda, bo autora stać na dopracowanie takich
szczegółów.

wspaniały "ty już wiesz dlaczego jesteś
wiersz jest tylko dopełnieniem" pozdrawiam

"bledną słowa nieczytane" ...podobnie jak te, których
się nie wypowiedziało..

Jak zwykle urzeka piękno metafor i tematu.

każdemu coś :-) a mnie wpadła pierwsza zwrotka :-)

melancholia zmierzchu spisana świtem z nadzieją...
słowa są tu kolorem odmienionej tęczy...wena twórcza
kapryśna, ale oczekiwana jak kobieta...
" wiersz jest tylko dopełnieniem "...;-)))
pozdrawiam ciepło liści szelestem...
;-))) vel atma

Kruchutka jeszcze ta wiara, ale jest...pięknie jest :)

w twoim wierszu myśl jest dopełnieniem, jednak wersy
nie do końca, ale papier wszystko wytrzyma

Nieśmiałe narodziny nadziei..ważne że mimo kruchości
jest i dopełnia dalszą część istnienia

:) Piękny, spokojny wiersz :) Pozdrowionka :)

ostania zwrotka miodzio, całość na duże tak :)

...bardzo piękny smutny wiersz o przemijaniu...

(czas ściskany strach o jutro
czy na pewno to się stanie)--------(wiatr nagle
wypełnił ciszę)--------(wiara siada na ramieniu.)
Januszku złociutki, to tak niewiele i nie
uwierzyłabym że to twój wiersz:) Jaszcze tylko
interpunkcja, bo jeśli są pytajniki, to musi być i
reszta. Ale gdy zaczęłam czytać, zaskoczyłeś mnie.
Wielki plus!