TYLE PYTAN WE MNIE

Pytam się czasami siebie,
Skąd przyszłam, dokąd iść…
Jestem jak cygańskie dziecię,
Był jakiś początek końca niema wciąż...

Czasem myślę, że rozumiem.
Po co ktoś dał nam sny.
W snach widzę siebie szczęśliwą,
A obok mnie zawsze Ty.

Czuję chłód wody i zapach wiatru,
Który biegnie po naszych nagich ciałach.
Czuję zapach konwalii i widzę uśmiech stokrotek,
Które, budziły mnie, co rano.

Po dywanie złotoczerwonych liści,
Na spacer z Tobą szłam.
Zawsze bałam się Twoich zapewnień,
Że tą jedyną miłością jestem ja.

Lecz uwierzyłam w to szczęście moje,
Które z wiatrem uleciało gdzieś.
Wciąż jestem cygańskim dzieckiem,
Niema końca drogi mej.

M.Wityńska.

autor

Mariola Wityńska

Napisany: 2006-05-01 Dodano: 2006-12-14 00:05:00

Ten wiersz przeczytano 377 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie