tylko liść
i znowu minęła kolejna niedziela
kartę mego życia zapisała smutkiem
czuję się jak drzewo które wiatr potargał
wywiał jego liście z pięknego ogródka
zostałam łodygą kikutem co straszy
nawet łza nie płynie bo już sił brakuje
liście pospadały butwieją po kątach
w kołowrotku życia sensu wypatruję
niezmienne w przyrodzie zachodzą przemiany
dni długich na krótkie przez lata na zmianę
czas zatrze złe ślady zapomni przyczynę
tylko liść bo stary umiera na zimę
autor
aanka
Dodano: 2011-10-25 18:05:28
Ten wiersz przeczytano 755 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (27)
przejmujące zakończenie ... dla przyrody czas jest
przychylny ,ale czy tez dla człowieka?
Prawdziwie ładny wiersz. Przeczytałem z
przyjemnością!!!+
Piękny, ale pełen smutku, też mam takie chwile, ale
nie wolno się poddawać. Z serca dziękuję i sercem
pozdrawiam :)
Smutny ale ładny wiersz.
witaj aanko:)) Wiersz piękny w swojej wymowie, o
przemijaniu. Ale po co smutki? Nie lepiej ubrać
wygodne butki i na poszukiwanie liści zielonych, nie
zwiędłych? Sens życia to - życie! Uśmiechnij się
proszę tak jak ja do Ciebie.:)))
Ciekawie opisane życiowe smutki i smuteczki, dobra
puenta. Jesień niesie nie tylko żale, radość także.
..piękny i smutny o przemijaniu...
W sloncu to nawet gole drzewa sa piekne Aniu,
zatem usmiechnij sie promiennie:)Wiosna
tuz,tuz!Pozdrawiam serdecznie+++
Masz rację, tylko liść umiera, ale i on się odradza na
wiosnę. Pozdrawiam serdecznie. Piękny wiersz.
Witaj aanka ładny wiersz liście odrosną gdy maj
powróci lecz minione lata ?, nikt nam nie zwróci,
pozdrawiam
Piękny wiersz :)
Treść. Odczucie pustki, związane z upływem czasu. A
może inne przyczyny? To wie tylko autorka. Warsztat.
12- sto zgłoskowiec, przerwa na oddech po szóstce.
Rymy. W dwóch pierwszych zwrotkach na krzyż, ostatnia
zwrotka mnie zaskoczyła. Parzyste. Warsztat
przemyślany, tylko pytanie - czemu każda strofka
zaczyna się z małej litery? Bo brak interpunkcji
rozumiem. Pozdrawiam serdecznie.
wiersz ładny, pełen smutku...oby do wiosny, z nią
wróci nasza zieleń...pozdrawiam
Pełen smutku, zamyślenia, nieodwracalnego przemijania.
Piękny.
ładne metafory, chociaż wiersz bardzo smutny...