Tyrael
Samotna ma dusza,
Muzyka ją porusza,
Wielce się wzrusza,
Przy życiu utrzymuje,
Spokój przywołuje.
Jakże słaba wola,
Z bólu co dzień woła,
Wciąż atakowana,
Próba wystawiana,
Wiecznie podłamana.
Pycha wielka jest,
Me ego rośnie też,
Wewnętrzne głosy nawołują,
Mą wspaniałość wyśpiewują,
Władzę wciąż sprawują.
Umysł zagubiony,
Powód zaginiony,
Wciąż szuka odpowiedzi,
Nie wykonane zadanie,
Rozumu zakłamanie.
Walka wciąż konieczna,
Ciągle niebezpieczna,
Wrogość tak gotowa,
Spokoje wzburzone,
Sny zaniepokojone.
Myśli nieskończone,
Stale zakręcone,
Wieczne rozmyślanie,
Umysłu rozszarpanie,
Wciąż niepokonane.
Serce wypełnione,
Do granic możliwości,
Góruje czucie samotności,
Ciągłe wątpliwości,
Zagadki przyszłości.
Pożądanie, wielkie me doznanie,
Zgubiło mnie prawie,
Miłości pragnienie,
Zwiększone łaknienie,
Pustki zapełnienie.
Ma wielka dusza,
Wszystko już zagłusza,
Wielkie jest powstanie,
Zmysłów zamazanie.
Tworzenie wspaniałego,
Wiersza przyziemnego,
Stale odległego,
Duszy bliskiego.
Chcę tworzyć cuda,
Dla masy ludu pisać,
Wasze myśli poruszać,
Pustkę rozruszać.
Imię me odkryte,
Tyrael pisze teraz,
Jego słowa zobaczycie,
Świat jego ujrzycie.
Tyrael w1
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.