p a m i ę ć
chciałam zatrzymać prawdę
objąć lepkością dłoni
świat zamknąć w pustce
tamtych oczu
n i e z a p a t r z e n i a
drżę jak kamień rzucony w ciszę
kiedy pamięć staje tutaj naga
i mnie rozbiera
z rozpaczy
chciałam zatrzymać prawdę
objąć lepkością dłoni
świat zamknąć w pustce
tamtych oczu
n i e z a p a t r z e n i a
drżę jak kamień rzucony w ciszę
kiedy pamięć staje tutaj naga
i mnie rozbiera
z rozpaczy
Komentarze (7)
Malamhin, potrafisz opisać ból, smutek - to po prostu
się czuje
Umyka życia piękno,
gdy dasz się ponieść lękom!
Pozdrawiam!
Czasem przekleństwem nasza pamięć, czasem i
wybawieniem...pozdrawiam serdecznie
Pamięć czasami jest cierpka, ale trzeba
stanąć z nią twarz w twarz,mam wrażenie że
nad niedawnymi wspomnieniami łkasz.
Bardzo smutne, bardzo wymowne. Serdecznie pozdrawiam
:)
dziękuję :)
Bdb.wiersz