" K a j a k "
***
Do wioseł tyłem, z drugiej strony
brzegu,
w rzece wieczności, gdzie bezmiar wody
życia,
poetka wiosłuje ku jarzącym chmurom.
Często podczas spływu na wieczyste morza
opływa przykosy, mielizny życia, lecz
ów dzień wybawienia umyka w bezkresie.
.
Poezja płynie tusz obok, rozchodząc się
po brzegach,jak my napływem myśli
w nieskończonościach.
.
Odpycha łopatą , podnosi do przodu,
zanurza ponownie i ruchem powrotnym
te fale spienione z kajakiem prostuje.
Biały łabędź wfrunął w symbol
przemijania,
rozświetlił wszystko to, co w noc
najciemniejsze,
pozostały wiersze o nieskończonym
pięknie,
.
gdzieś przeistoczone w inny stan
istnienia.
J.G.
autor
Jadwiga Graczyk
Dodano: 2022-08-29 13:09:38
Ten wiersz przeczytano 725 razy
Oddanych głosów: 44
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
Pięknie poetycko refleksyjnie.
"Poezja płynie tuż* obok" a wiersz czyta się
przyjemnie.
Miłego dnia życzę :)
wolność refleksji
zatrzymujesz na dłużej
pozdrawiam
Może ja mam sklerozę, ale byłam przekonana, że już na
ten wiersz głosowałam i skomentowałam...;)
Pozdrawiam
Oby dobre wiatry pomogły w wiosłowaniu.
Pozdrawiam.
Pięknie, poetycko.
Pozdrawiam serdecznie :)
Refleksyjnie i poetycko:). Pozdrawiam
Witaj
Urzeczony wersami. Poruszasz.
Pozdrawiam serdecznie
;)
Pięknie Jadwigo!
No i wspomnienia :)
Pozdrawiam bardzo, bardzo serdecznie :)
Te jarzące chmury i łabędzie- to brzmi pięknie.
Bardzo interesujacy punkt widzenia, ubrany w piekne
wersy. /+/
Pozdrawiam serdecznie. :)
Dola i niedola, gdy trzeba wiosłować.
Oby w dobrym kierunku, przy pomyślnym wietrze.
Pozdrawiam serdecznie.
Pieknie Jadziu ❤
pięknie o życiu poety (poetki).
( tuż obok)
Pięknie. Poruszające.
Droga poety .jak ładnie. Tuż obok