Uciekając od prawdy
Jesteśmy jak kwiaty
Piękni jak rozkwitamy
Smutni gdy usychamy
Jak dmuchawiec w wietrze
Traci wszystko w podmuchu
Tak my to co najważniejsze
Porzucamy dla przepychu
Robimy wszystko, by nas zauważono
Lecz w głębi mamy to co każdy
Błagając o deszcz w czasie suszy
Powinniśmy ujrzeć, co daje żyć duszy
Pamiętaj, że każdy usycha
Nikt nie posiadł tutaj niczego
Tak, by łatwo nie stracić wszystkiego
autor
prey
Dodano: 2012-10-06 10:52:45
Ten wiersz przeczytano 463 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Ogromnie wstrząsający wiersz, pobudza i daje do
refleksji, rozmarzyłam się i zadumałam - dziękuje.
Pozdrowionka!
Bardzo prawdziwe przesłanie, apel do sumienia.
Myślę, że rodzaj: nieregularny :)