Ucisz drzenie lisci
Wiatr zrywa sie w koronach drzew,
Rozwiewa barwy jesiennego pejzazu.
W topoli koron slychac spiew
Jakby do wiosny chcial wrócic od razu.
Ucisz drzenie lisci, niech juz nie
szumia,
Niech garstka wiosny w nich zostanie
Wspomnienia spotkan w myslach gubi?,
Wiosennych marzen naszych-pozegnanie.
Ucisz ten wiatr co wieje w polu,
Niech lisci na bukiet nam zostawi.
Otule je w zapachu snu..
Wróci to sie ze mna -zabawi.
Ucisz ten halas drzacych lisci,
Co z szumem wiatru, na ziemie spadaja
Moze choc jedno marzenie moje sie
zisci?
Te co myslami o wiosnie wciaz powracaja
A gdy juz wróci do domu mego,
Z zapachem bzu kwitnaca.
Zachowam ja w sercu, nie dam nikomu.
Bo to jest tylko...moja wiosna.
Przepraszam,ze w ten sposób pisze,ale widocznie serwer nie przyjmuje polskich liter(znaków)Pozdrawiam cieplutko..;)
Komentarze (9)
Tak ciepło i wiosennie zimą u Ciebie, Piotrusiu.Ale
skąd taka zachłannośc?Tylko Twoja wiosna?A marzenie
niech Ci się ziści.+
Wspaniała wiosna!
Wytonowany i ciepły jak powiew w majowym słońcu
zefir... piękny
Ladnie napisany...porusza serce.Wiosna nadchodzi
duzymi krokami...a tym samym moze i spelnienie marzen
jest blizsze ;)
A w tym liści drżeniu a wtym drżeniu liści
co tylko pomyslisz pomyślnie sie ziści... Ładny
wiersz...
Piotrze , alez przyjemnie i cieplutko u Ciebie ,
hmmm.... i ten bez!!!! ale to przeciez Twoja wiosenka
, wiec nie zabieram Ci jej , ale pozwol ze choc
wiosennie pozdrawie Bogna
Wiem,ze nie dasz.A moze jednak sie podzielisz.Taka
wiosne kazdy by chciał.
Tylko i az Twoja wiosna! Wiersz pelen ciepla i uczuc,
tak jak Ty:)
Ciep?y ten Twój wiersz...te? ch?tnie powita?abym tak?
wiosn?