Udręka

Swiatlosc nocy, a ciemnosc dnia,
Ogarnia jego glowe,ogarnia jego swiat,
Opetany przez widmo zla,
Nie w pelni swiadom co sie dzieje, odczuwa strach,
Nawet doba,trwa juz dwudziestą piątą godzine
Nawet rok przekroczyl czterysta dni, co dziwne
On nadal w blasku slonca,odmawia swa modlitwe,
Choc szatan niszczy go od srodka,nie zostawiajac nawet na chwile
Z nieba zamiast deszczu, krople łez spadaja na ziemię,
To lzy tych, ktorzy odeszli,ich krzyki rozpaczy nadaja swiatu dziwne brzmienie
Kropla z niebios spada delikatnie na jego twarz,
Zamieniając sie w krew, ktorą czuł on juz nie raz,
Tajemniczy On,przetarl tylko czoło ręką,
A wszystko mimo bólu innych, ktory odczuwał sam,
Znikło,
Choc bylo udręką

autor

paszkwil

Dodano: 2006-01-12 18:47:48

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie