ukryta kraina
Zielona cisza drzemie tutaj,
wysłana ciepłem delikatnym.
Dotyka spokój drzew korony
by wiatr w nich szeptał - "baśnią
pachnij,
moja kraino gdzieś ukryta,
między szczytami gór wysokich,
nad brzegiem wody szafirowej,
która kołysać chce obłoki,
gdzie zapach trawy sięga granic
a promień słońca zagubiony
mknąc poprzez tonie gubi srebro,
pragnie melodię uruchomić.
Ową melodię, która łączy
świetliste smugi, ciepła drżenie,
z nektarem, co się wlewa we mnie,
gdy rydwan słońca jest na scenie".
autor
Maryla
Dodano: 2011-07-01 10:59:04
Ten wiersz przeczytano 1465 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Bardzo ładny wiersz:)
oaza, w której można odpocząć...
fantastycznie poprowadzony, duzym piorem spisane
Pięknie namalowany obraz poezją,i te
metafory,super,pozdrawiam serdecznie
Niezwykle malowniczy wiersz,Twoja kraina jest bardzo
ciepła i piękna.Pozdrawiam miło:)
Autorko - masz talent nie tylko pisarski ale i
malarski. Widzę tą krainę i czytam o niej. Może mnie
kiedyś tam zabierzesz? Pozdrawiam serdecznie.
Marylo czytam kolejny raz - magiczna kraina .Urzekasz
lekkością opisów przyrody
piękna ta twoja ukryta kraina, czyta się z zachwytem,
miłego dnia i pozdrawiam
Pięknie! Warto mieć swoje miejsce, choćby tylko w
marzeniach! Pozdrawiam!
rozmarzona popłynęłam Marylko:) Pozdrawiam....
znajdę ową krainę i na niej zamieszkam:)
Udanie stworzyłaś klimat, coś na granicy wewnętrznych,
osobistych pragnień, marzeń (któż ich nie ma), a
iluzji, mitu wysp szczęśliwych; szukamy swojej Itaki,
płyniemy do niej całe życie, nie zawsze odnajdując
drogę. A ona często tuż...
pięknie napisane, czyta się jakby mimochodem, bo słowa
same wsiąkają w serce :-)
Kazdy ma w duszy taka kraine , gleboko w sercu
ukryta,do niej najczesciej wraca gdy jest mu smutno
lub radosc siega zenitu.
Pozdrawiam cieplutko.
większość z nas nosi w sobie ukrytą krainę ,do której
chętnie wraca , bo daje spokój i bezpieczeństwo..
wiersz mieni się od kolorów i ciepła jak szlachetny
kamień:)