ULTIMA THULE
Więc to jest taki koniec ziemi?
Tych kilka szczelin
[zwartych jak przerażona kobieta]
przez nie
nawet duszyczka wyjść nie może
Tu nie zakwitnie żadna jabłoń, przeto
twa nagość jak miecz położona
między nami stygnie
Jak ciężko pod stropem wysokiego śpiewu,
który unosi na skrzydłach wstydliwie
skowronek.
autor
puhen
Dodano: 2006-11-23 17:54:13
Ten wiersz przeczytano 449 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.