Umarł świat
Zapraszam. Przerwa zbyt długa.
Dzis płonie przyszłość
przeszłość w popiele znika
wspomnień czar magiczny
unosi ostatnie tchnienie
teraźniejszości.
Daty przeplatają się z marzeniami
zamknięty rozdział
na 3 wieki już.
Potrzebny jak wojna
wrażliwy jak skała
nic, zupełnie nic
ciemność.
Kruszone szkło rani myśl
plaster słów – tama
milion świateł
nadziei brak.
Umarł świat.
Dziękuję, Edyta
autor
Pesymistka94
Dodano: 2016-04-13 20:28:20
Ten wiersz przeczytano 791 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Świat mimo wielu wad nie ma ochoty umierać, odwrotnie
do krótkiego, kruchego ludzkiego istnienia...Ciepło
pozdrawiam.
pozdrawiam :))
Nadzieja powróci
Pozdrawiam :)
Zatrzymać teraźniejszość!
Wszelkie środki wskazane!
Bez niej umiera niebo
entropią już zalane.
Najważniejsze,że jest nadzieja. Pozdrawiam.
Witaj Pesymistko :)
przyznam, że czytałam lepsze twoje wiersze ale ciesze
się, że jesteś :)
Zatrzymuje. Pozdrawiam
Podoba mi się. Nie znam się, ale pozostałabym przy
czasie teraźniejszym i parę fragmentów delikatnie:
"ostatnie tchnienie
teraz"
"na trzy wieki i już"
"umiera świat".
Tylko mbsz - przepraszam.
Umarł świat - ale głęboko wierzymy w to , że on
jeszcze zostanie wskrzeszony na nowo . dobry wierszyk.
;)
Pozdrawiam!
To co w przeszlosci niech peelka zostawi tam jest
miejsce na to co bylo, nadzieja pewnie sie gdzies tli,
trzeba ogrzac i zatrzymac na kolejne dni. Bardzo ladny
wiersz. Serdecznosci.