Umysł

Algorytm codziennej rutyny
Zachwiał wschód słońca
Przy którym zbyt długo marzyłam
O czymś bardzo dla mnie ważnym

Zdałam sobie sprawę
Że od dłuższego czasu
Nim jeszcze stałeś się mi bliski
Byłam nadwydajna mentalnie

Obecnie jest silniej
Gęściej i częściej
Bardziej we mnie i na zewnątrz
Kołysząc kołowrót zdarzeń

Wspięłam się umysłem na Łysice
Czym wyżej tym chciałam się cofnąć
Patrzyłam w dół
Za siebie

Żargonem do mnie mówili
Milczałam jak opuszczona mogiła
Średniowiecznego rycerza bez zbroi

Teraz kiedy słońce zachodzi
Miewam nastroje których nie życzę diabłom
Nocą często budzą się dawne sny
Mówią się niesłyszane słowa
Które przecież były śladami raju

Klaudia Gasztold

autor

cicha myszka

Napisany: 2022-01-14 Dodano: 2022-01-14 14:23:56

Ten wiersz przeczytano 656 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie