Upadek Ziemi

W strefie wszechświata, gdzie gwiazdy tańczą,
Upadek planety smutkiem nas ogarnia.
Ziemia, dawno temu pełna życia i światła,
Dzisiaj płacze, gdy spoglądam w jej twarz zmęczoną.

Rzeki, co nurtami raz były roześmiane,
Dziś wyschłe, niczym łzy na obliczu uwięzione.
Dzikie lasy, co tchnęły życie wokół,
Zamienione w opustoszałe, martwe krainy dzikie.

Ptaki, które śpiewem radość niosły w przestworza,
Zamilkły w smutku na niebie, już nie fruwa.
Morza, co falami tłumaczyły swe męstwo,
Obumarły, w pustce toną, płacząc w tęsknocie.

Planeta, co święciła się w barwach tęczy,
Zgubiła swoją aurę, zgasła jak słaba iskra.
Człowiek, w swej pyszności, zasiał destrukcję,
Ziemię wyczerpał, a teraz trwa jej klęska.

Lecz wśród nocy, gdzie śmierć trwa w milczeniu,
Iskierka nadziei wciąż gdzieś płonie.
Być może, z odrobiną miłości i czułości,
Odrodzi się planeta, wzniesie się na nowo.

Musimy spojrzeć w głąb swej duszy głęboko,
Zrozumieć, że Ziemia jest naszym domem.
Uchronić ją przed upadkiem, ocalić od zła,
W jedności i harmonii, dać Jej życia blask powrócić.

Niechaj wiersz ten przypomni, jak ważna jest rola,
By dbać o planetę, o przyszłość nas wszystkich.
Niech w sercach naszych narodzi się odrodzenie,
A Ziemia znów zagości w pełni życia szczęściu.

autor

Shinarm

Napisany: 2023-06-10 Dodano: 2023-06-10 06:39:56

Ten wiersz przeczytano 736 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie