Upadła

Ewie

Chmury spadając na ziemię pociągnęły za soba Ciebie.
Teraz jest mgliście wszędzie
Nie widać nawet Twoich skrzydeł.
Czyżbyś została skazana bo zabrakło miejsc w niebie?
I tylko dlatego na spacer za rękę idę?

Suną obłoki, powstają marzenia, ulatują myśli wraz z nimi.
Zmienne kształty, puszyste życie, wiat włosy rozwiewa.
Jesteś blisko Aniołku wiem i czuję dokąd właśnie dążymy.
Jesień rozsypała iskrzące kolory i właśnie swoją piosenkę śpiewa.

Byłem tak dobry że moją nagrodą jest właśnie Twoja obecność?
Czy sprawdzian po prostu ile dobra jestem w stanie unieść?
Mógłbym tak myśleć tą piękną porą i spędzić tak całą wieczność.
Nie tyko zło ale i dobro widocznie ciężko zrozumieć.

Może zbudzą mnie dźwięki dzwonu kiedy wybije szósta?
I nie wstanę po raz kolejny w pościeli bez Twego zapachu.
Obudzi mnie ciepło Twojej dobroci całując mnie prosto w usta.
Znikną gdzieś z serca wszystkie złe chwile pełne obaw i strachu.

Czy spadając z nieba kiedyś myślałaś co będzię gdy w końcu upadniesz?
Wiatr złamał skrzydła i wyrwał pióra lecz to niewiele zmienia.
Być może znasz odpowiedzi a nawet gdy nie znasz to zgadniesz.
Jesteś ostatnią osobą której chciałbym w bólu powiedzieć Do widzenia.
Bo mam Cię w sercu na wierzchu i na dnie.

autor

dEn

Napisany: 2014-10-14 Dodano: 2014-10-14 11:29:05

Ten wiersz przeczytano 572 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie