Upadłe anioły

Zaklęci w przeszłości owładnięci marzeniami
proszący Boga o drugą szanse na inne życie
przegrani potępieni z dziwnymi przekonaniami
przepełnieni bólem nienawidząc siebie o świcie

wszystkie smutki i żale w szkle topią co dzień
starając się stłumić rodzący się w gniew
wczoraj znów za późno przyszedł błogi sen
dziś przestraszona mysz choć wczoraj lew

pisząc list do m którego nikt nie przeczyta
nie umiejąc sobie wybaczyć tego co było
każdy sam z chęcią nawet diabła o drogę zapyta
prawdy nie odróżniając od tego co się śniło

z podstępnym umysłem toczą przegraną walkę
pełnym uraz żalu i za miłością wielką tęsknoty
wypijając kolejną gorzkiego cierpienia szklankę
nic im nie pomoże nabrać do życia ochoty

tylko miłość może drogę wskazać i uwolnić
wybaczenie duszę uzdrowi i sił nowych doda
z nią w sercach do wszystkiego są zdolni
ilu z nich jednak przegrało mówić aż szkoda

Przeciętny człowiek nie zdaję sobie sprawy ilu pośród ludzi żyje z chorobami , urazami i obciążeniami psychicznymi oraz z tego iż granica między szaleństwem a geniuszem jest cienka.

autor

jaro 37

Napisany: 2015-02-27 Dodano: 2015-02-27 14:46:50

Ten wiersz przeczytano 1617 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie