UPADŁE SŁOWA

"Słowa są jak róże, nie można zaprzeczyc Potrafią byc piękne i do krwi kaleczyc..."

Nie chcą by ich ganic a innych ganią
Nie mają w sobie wody a umieją napoic
Nie mają żadnej broni a niesłusznie ranią
I nie dają się owej ranie zagoic

Ukryte wciąż drżą w żałosnych śpiewach
Spętane milczącymi pajęczymi strunami
Te upadłe myśli wiszące na drzewach
Niesłyszane słowa zamknięte za kratami

Nie płoną w ogniu a wciąż serca palą
Nie są odważnym a tchórzliwym mężem
Nie mają swej woli więc tylko się żalą
Że nie chcą byc już jadowitym wężem

Że chcą łapac gwiady leżące na chmurach
By boskośc nieba w przestworzach jasnych kraśc
I tak jak Ikar na woskowych piórach
Więzic się by uciec i leciec, aby spaśc ...

autor

RVI

Napisany: 2007-03-03 Dodano: 2007-03-04 10:58:49

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie