upał

słońce tak mocno grzeje że człowiek myśli tylko o wodzie

praży jak w automacie z popcornem byśmy byli zamknięci bez chwili bez chwili oddechu

czy to wyjątkowe lato czy może efekt cieplarniany topimy się razem z lodowcami

bez odrobiny cienia bezwolnie stapiamy się z rzeczywistością

tylko wieczorami szepczemy pomiędzy wierszami naszych marzeń o chłodzie

i problemów one się nie stopią ani nie zamarzną takim golemie z gliny zlepionym

któremu nic nie szkodzi ale też nic nie pomoże jakby magicznie stworzonym

przez czar tych miłych chwil czasów minionych tak bardzo już zamierzchłych

a jednak tak bardzo podobnych jakby los obrócił klepsydrę i wszystko działo by się odnowa ale już bez nas ale

byśmy się zamieniali w tę małe ziarenka których już nie ma ale jednak kształtują przyszłość


są niczym a jednak wszystkim piaskiem naszego zrozumienia ziemi

duszą ulotnie dryfującą w chmurach i złem spadającym w dół , nie pojętym słońcem i szeptem wiatru z miłością dryfującą gdzieś pomiędzy

dobroci dająca niepojęte połacie cienia nad naszymi głowami częścią

autor

dj.pcp

Napisany: 2018-11-01 Dodano: 2018-08-02 22:46:56

Ten wiersz przeczytano 1225 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie Okazje Boże Narodzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie