UPOJONY
W wino się zmienią
soczyste grona
i będą kusić smakiem dojrzałym
by upić serca
zanim dzień skona
zawładną wszystkim wraz z twoim ciałem
skąpany w smaku
głębi czerwieni
zapomnisz o tym co było ważne
wino w krysztale
cudnie się mieni
mgłą zamazane przeszłości twarze
autor
ZOLEANDER
Dodano: 2017-02-02 16:56:27
Ten wiersz przeczytano 832 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
To nie jest wina wina, że smakosz topi w nim swoje
smutki, którego nadmiar niesie za sobą nieprzyjemne
skutki.
Ciekawy wiersz, ciepło pozdrawiam.
Oby nie w nadmiarze, bo zatrze brzegi rzeczywistości,
wszak wino zdradliwe czasem jest...pozdrawiam
serdecznie, ciepłego dnia
W winie prawda;)
coś w tym jest nie zawsze pamiętamy by skupić się na
wnętrzu a alkohol to wymusza
Interesujący wiersz.
jestem tego samego zdanie co moi poprzednicy -
pięknie:-)
pozdrawiam
to prawda pięknie napisałas
Jestem pod Twoim wierszem już kolejny raz. I pewnie
jeszcze wrócę:) piękny
bardzo pięknie ..upić się winem niech szumi w was ..
Ładnie Jolu
Ja za Kasią
Pozdrawiam:-)
a może to było grzane wino ?
mam takie podejrzenia
pozdrawiam :)
pozwolę za MariuszemG Pozdrawiam serdecznie Jolu:))
Za MariuszemG: To wina wina, że się niejeden zapomina.
Miłego wieczoru:)
Można się upoić
i winem i ciałem
ale czy to właśnie
tu napisać miałem:)
Pozdrawiam:)
Dziś jestem naprawdę pod urokiem Twojego Pióra